Pretendują do miana pierwszego polskiego zespołu folkowego. Antoni Kania, założyciel i lider grupy, wspominał, że bodźcem do jej powstania była emitowana w Polskim Radiu audycja o węgierskim zespole Delibab, wywodzącym się z węgierskiego ruchu domów tańca. Po wysłuchaniu tego programu zapragnął on stworzyć podobną grupę grającą muzykę z Mazowsza na zrekonstruowanych instrumentach ludowych.

Nazwa grupy wywodzi się od syrbaków (uzalistów), nie zrzeszonych w cechu muzykantów, którzy grali na syrbskich skrzypcach (starych słowiańskich skrzypcach) z Łużyc. Repertuar zespołu oparty jest na polskim folklorze zaaranżowanym w nowoczesny sposób, z wykorzystaniem elementów country. Obejmuje on stare ballady i piosenki zapisane między innymi przez Oskara Kolberga. Standardem muzyki folk stała się wylansowana przez nich "Lipka zielona", równie ciekawe są ich pastorałki i kolędy. Jest to muzyka łatwa w odbiorze i wciąż zaskakująca brzmieniem niezwykłych instrumentów takich jak podkowy, łyżki czy piła, których właściwe przeznaczenie jest zgoła inne.

W kolekcji Syrbaków znajduje się wiele starych, wykonanych przez wiejskich cieśli czy stolarzy, instrumentów lub ich kopie. Są to skrzypce diabelskie, gęśle, burczybas i tubmaryna (znany od Wieków Średnich duży instrument smyczkowy o pudle rezonansowym w kształcie ostrosłupa, z jedną struną, z której wydobywano różne dźwięki z szeregu alikwotów dotykając lekko lewą ręką). Grają też na instrumentach z różnych kręgów kulturowych: greckim buzuki, arabskiej lutni czy dutarze. Większość z nich powstała lub odzyskała dawną świetność w domowym warsztacie Antoniego Kani, który jest zwolennikiem hasła "co w zasięgu ręki mamy na instrument przerabiamy"