Zespół ten jest kwartetem pochodzącym z regionu Nuoro na Sardynii. Tego rolniczy region był swego czasu celem migracji z wielu wsi Barbagii, co doprowadziło do połączenia się tam różnych stylów wokalnych. W czasie ostatnich dziesięcioleci prowadzone były w tych stronach szczegółowe badania muzykologiczne, dzięki którym poznano zanikającą tradycję. Znalazła ona kontynuatorów w kilku chórach zainspirowanych wynikami badań.

Muzycy Tenores Goine także opierają swoją sztukę wokalną na rzetelnej wiedzy przejętej od starych ludzi. Zespół ten reprezentuje bardzo dawną, unikalną i wyjątkowo ciekawą tradycję wokalną "a tenore" Członkowie grupy śpiewają stojąc blisko siebie w kole i trzymając dłonie przy uszach. Pozwala to każdemu z nich zrównoważyć proporcje słyszanych dźwięków i dostosować się do reszty zespołu. Podstawą jest chrapliwy bas, któremu towarzyszą dźwięki wyższe tworzące razem silny akord. Stanowi on tło dla popisów wysoko brzmiącego śpiewu solowego. Melomanom osłuchanym z chórami z różnych stron świata osiągany w ten sposób efekt może przypomnieć śpiewy z Mongolii lub Gruzji. Tym ciekawszy jest fakt, że sztuka Tenores Goine należy do kultury europejskiej tradycji śródziemnomorskiej.

"A tenore" to jednak nie tylko technika śpiewu polifonicznego. Muzycy podkreślają, że jest to również symbol silnych związków lokalnej społeczności Sardynii. Na koncercie zespołu oprócz śpiewów usłyszeć też było można muzykę instrumentalną na ludowy klarnet oraz sulittu, tradycyjny instrument regionu Nuoro.